Χώμα της Πελοπόννησος,
που θρέφεις άμετρα τα κυπαρίσσια,
από το πιο μικρό
που παίζει µε τον αέρα ως σκύμνος λιονταριού
ώσμε το μεγαλύτερο που η μνήμη µου κρατεί!
Ω χώματα της γης µου,
μύρια κι αξεχώριστα σαν τα νερά, […]
[…] ω χώματα,
που µε λυτρώσατε απ’ τη βαριά του ζώου πνοή!
Άγγελος Σικελιανός, Λυρικός Βίος Γ΄, Ίκαρος, Αθήνα 1976